Οι παγίδες της μεταποίησης: Bellελλέν

Bellελεν: Αυτός είναι ο υβριδικός (και ενδεικτικός) τίτλος της περφόρμανς που έφερε στη Θεσσαλονίκη (στο Black Box, στον χώρο όπου εδώ και λίγα χρόνια φιλοξενούνται οι πιο φρέσκες δουλειές) ο Δημήτρης Φοινίτσης, αφού πρώτα την παρουσίασε στην Αθήνα και αλλού. Πρόκειται για μια δουλειά-αποτέλεσμα της συνεργασίας των ομάδων  Λυδία Λίθος και Συν Επί, στόχος της οποίας είναι η κοινωνική κριτική μέσα από την αποδόμηση ενός γνωστού μύθου, της Ωραίας Ελένης.

Read More

Τζούλια χωρίς πάθη δεν είναι Τζούλια

Από τους μεγάλους εκπροσώπους της πρώτης φάσης του ρεαλισμού, ο Αύγουστος Στρίντμπεργκ, ήταν, κατά τη γνώμη μου, ο πιο τολμηρός στην αντιμετώπιση της φόρμας (βλ. για παράδειγμα, έργα τόσο διαφορετικά όπως ο σκληρός νατουραλισμός του Πατέρα και ο απόλυτος μοντερνισμός του Ονειροδράματος και Προς Δαμασκόν), αλλά και ο πλέον προκλητικός σε ό,τι αφορά τις ιδέες  του γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις. Μικρή ένδειξη, το γεγονός ότι και τότε και τώρα οι μελετητές του προσάπτουν κατηγορίες για μισογυνισμό, μισανθρωπισμό και αντισημιτισμό.  Ειδικά για το πρώτο, η «Δεσποινίδα Τζούλια» , έργο γραμμένο το 1888, είναι κάτι σαν προσωπικό έμφυλο μανιφέστο.

Read More

Τα ευρωπαϊκά βραβεία θεάτρου: ένας θεσμός σε παρακμή

Ταορμίνα, Τορίνο, Θεσσαλονίκη, Βρότσλαβ, Αγία Πετρούπολη, Κράιοβα. Αυτή είναι η διαδρομή των ευρωπαϊκών βραβείων θεάτρου από το 1987 μέχρι σήμερα. Στόχος τους η ενίσχυση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, της συνδημιουργίας, της μείξης των τεχνών, της καινοτομίας, της αλληλοκατανόησης και ανταλλαγής γνώσης ανάμεσα στους καλλιτέχνες των ευρωπαϊκών κρατών. Την επιτροπή που εισηγείται ονόματα και παραστάσεις απαρτίζουν άτομα από χώρες που συμμετέχουν στο θεσμό, όπως επίσης και εκπρόσωποι των σημαντικότερων ευρωπαϊκών φεστιβάλ και κριτικοί μεγάλων ευρωπαϊκών εφημερίδων. Η επιτροπή έχει το δικαίωμα να απονέμει και ειδικό βραβείο σε κάποιον καλλιτέχνη που δεν είναι ανάμεσα στους προτεινόμενους, με βάση τη γενικότερη προσφορά του.

Read More

Σέξπηρ: τετρακόσια χρόνια μετά

Γουίλιαμ Σέξπηρ: ένας heavyweight champion. Μακράν ο δημοφιλέστερος θεατρικός συγγραφέας όλων των εποχών. Ως προς την αναγνωρισιμότητά του είναι περίπου στην ίδια κατηγορία με τους Κολόμβο, Νεύτωνα, Αϊνστάιν και Λούθηρο. Στο μυαλό των Βρετανών είναι η κορυφαία προσωπικότητα των τελευταίων χιλίων ετών. Ο Άμλετ είναι το δημοφιλέστερο όνομα στη δυτική κουλτούρα μετά το όνομα του Ιησού Χριστού (sic). Η πλέον (φανατικά) σεξπηρόφιλη χώρα παγκοσμίως είναι η Γερμανία. Δεν υπάρχει Γερμανός σκηνοθέτης που καθιερώθηκε χωρίς να ‘χει κάνει Σέξπηρ. Κι εδώ γεννάται το ερώτημα: ποιος είναι αυτός ο Σέξπηρ που πουλάει τόσο; Ο  Englishman, o Everyman, o Universal Man; Ο ρατσιστής, ο ομοφυλόφιλος, ο μισογύνης, ο ουμανιστής; Ποιος;

Read More