Μια μεταμόρφωση επί της ουσίας: Διασκευασμένος Κάφκα στο «Άνετον»

Στο επίκεντρο του ομότιτλου διηγήματος του Κάφκα βρίσκεται ο Γκρέγκορ Σάμσα, ένας απλός έμπορος, ο οποίος ένα βράδυ πέφτει για ύπνο και ξυπνά σκαθάρι. Στα γερμανικά ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τη λέξη «Ungeziefer», που υποδηλώνει κάτι παραπάνω από απλό ζώο, υποδηλώνει κάτι βρόμικο, ώστε να υπογραμμιστεί πως αυτό που φανταζόμαστε ή αισθανόμαστε είναι συχνά πολύ πιο βρομερό απ’ αυτό που δείχνουμε.

Read More

Kρατικό: Xειμώνας 2006

Tο μεγάλο έλλειμμα του νεοελληνικού έργου είναι ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή κανένας νέος δραματικός συγγραφέας σε θέση να συλλάβει και να κάνει θέατρο το σύγχρονο δράμα του ανθρώπου που παίζεται ένθεν κακείθεν των εθνικών μας συνόρων. Συμβαίνουν τόσο πολλά και τρομακτικά, τόσο αλλόκοτα αλλά και συναρπαστικά ταυτόχρονα, που θα περίμενε κανείς κάποια, έστω ελάχιστη, αντίδραση. Tίποτα. Oι περισσότεροι αναλώνονται γράφοντας  αρλούμπες που παύουν να ενδιαφέρουν τον οποιοδήποτε στοιχειωδώς σκεπτόμενο θεατή/δέκτη πολύ πριν πέσει η αυλαία.

Read More

Ένας Γκοντό... με βροχή στο θέατρο «Αμαλία»

H ιστορία ξεδιπλώνει το κωμικοτραγικό της κουβάρι σε ύψος 180 μέτρων, στην ταράτσα ενός ουρανοξύστη, όπου καταλήγουν οι θεριακλήδες υπάλληλοι μιας εταιρείας για να κάνουν το ποικιλοτρόπως και πανταχόθεν δαιμονοποιημένο τσιγαράκι τους. Mάζες-σύμβολα ενός απρόσωπου κόσμου, δεν ζητούν πολλά από τη ζωή: λίγη κουβεντούλα, κάποιο φλερτ, ευκαιρία να ξεσκάσουν. Aντ' αυτών εισπράττουν απλόχερα τη μοναξιά, το άγχος, την  ανασφάλεια.

Read More

Εφιάλτες με χιούμορ και παραξένισμα: Μια αλλιώτικη «Σονάτα» στο «Όρα» από την ομάδα Angelus Novus

Η «Σονάτα των φαντασμάτων» (1907), του Α. Στρίντμπεργκ, είναι μια συναρπαστική πραγματεία θανάτου, την οποία, απ’ όπου και αν την προσεγγίσεις, άκρη δεν βγάζεις. Οι παραληρηματικές διεργασίες του νου ακυρώνουν οποιαδήποτε προσπάθεια εξορθολογισμού  και, κατά συνέπια, τιθάσευσής τους. Ακόμη κι αυτή η σκηνή λύτρωσης στο τέλος, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια πρόσκαιρη απελευθέρωση.

Read More

Οι τραγικές αμφισημίες της «Πόρνης» του John Ford και η μεταμοντέρνα σκηνοθεσία του Declan Donnellan

Την ομάδα Cheek by Jowl την πρωτογνωρίσαμε το 1990, όταν το Βρετανικό Συμβούλιο την είχε φέρει στη Θεσσαλονίκη, όπου παρουσίασε για τρεις παραστάσεις τον Άμλετ στο Βασιλικό Θέατρο. Για όσους παρακολουθούσαν από κοντά τότε τα διεθνή θεατρικά δρώμενα, το όνομα ίσως να τους ήταν κάπως οικείο. Και λέω ίσως, γιατί ήταν ακόμη μια σχετικά καινούρια ομάδα (δημιουργήθηκε το 1981) που ναι μεν μετρούσε δεκαπέντε ενδιαφέρουσες παραγωγές στο ενεργητικό της, δεν ήταν όμως ευρέως γνωστή. Θα γίνει παγκόσμια θεατρική είδηση, λίγους μήνες μετά, το 1991, με μια εκπληκτική παραγωγή του Όπως σας αρέσει.

Read More